همچنین سنسور اکسیژن هم مثل اکثر قطعات فنی خودرو عمر مشخصی دارد و پس از مدت مشخصی باید تعویض شود.
برای بررسی این سنسور، تعمیرکار از ولتمتر دیجیتالی استفاده میکند.
علاوه بر این، در خودروهایی که روغنسوزی دارند، ورود مایع خنککننده به اگزوز و فسفر ناشی از سوختن روغن میتواند باعث خرابی سنسور هوا شود.
یکی از قطعات الکترونیکی مهم که در خودروهای امروزی استفاده میشود سنسور اکسیژن است؛ اما این قطعه که خرابی آن در بین خودروهای داخلی شایع است، چه وظیفهای دارد؟ چرا خراب میشود؟ علائم خرابی سنسور اکسیژن چیست؟ در ادامه به همه این سؤالات از طرف پتروتکس تولید کننده انواع مکمل بنزین با تکنولوژی نانو پاسخ خواهیم داد.
ساختار سنسورهای اکسیژن اما فرمی ثابت دارد که شامل بدنه سرامیکی یا چینی، الکترودهای پلاتینیومی، غلاف با جنس دیاکسید زیرکونیوم و المنت گرم شونده میشود.
![سنسور اکسیژن چیست و آشنایی با علائم خرابی سنسور اکسیژن](https://charkhan.com/wp-content/uploads/2023/04/Oxygen-Sensor-5-petrotex.webp)
تعداد سنسور اکسیژن در هر خودرو
ازآنجاییکه این سنسور نقش مهمی در کارکرد موتور ایفا میکند، اگر خراب شود و مالک به تعویض آن بیتوجهی کند عوارضی را به دنبال خواهد داشت که مهمترین آنها افزایش آلایندگی خودرو است.
از حدود سال 1996 یعنی چند سال پس از اینکه استفاده از این سنسور در خودروها الزامی شد، تقریباً همه خودروها به دو سنسور مجهز شدند.
این سنسورها را در تمامی خودروهای ساخت و مونتاژ داخل میبینیم.
سپس با استفاده از ولتمتر، این سنسور بررسی میشود تا نقص عملکرد آن مشخص شود.
البته خودروهایی که از پیشرانه V6 یا V8 با سیستم اگزوز دوگانه استفاده میکنند به چهار سنسور اکسیژن مجهز هستند که یکی در نزدیکی هر بلوک سیلندر و یکی هم پس از کاتالیزور قرار میگیرد.
آشنایی با علائم خرابی سنسور اکسیژن
ازآنجاییکه سنسور اکسیژن در معروض دود خروجی موتور قرار دارد، در درازمدت تجمع آلودگی و کثیفی موجب خرابی آن خواهد شد.
اولین علامت از علائم خرابی سنسور اکسیژن، روشن شدن چراغ چک خودرو است.
با استفاده از این سنسورهای گرمکن دار، احتراق موتور زودتر به حالت بهینه رسیده و درنتیجه آلایندگی آن در هنگام روشن شدن در هوای سرد کمتر میشود.
بااینحال، حدود دو دهه بعد تجهیز خودروها به سنسور اکسیژن الزامی شد و از سال 1993 تمام خودروها در اکثر کشورهای اروپایی باید به این سنسور مجهز میشدند.
سنسورهای اکسیژن قدیمی از نوع تک سیم بودند و گرمکن نداشتند.
اگر اطلاعاتی ارسال نشان از غلیظ بودن سوخت داشته باشد، ECU زمان پاشش سوخت توسط انژکتورها را کوتاهتر میکند تا میزان سوخت تزریقشده در موتور کاهش یابد.
درصورتیکه دیاگ مشکل سنسور اکسیژن را نشان دهد میتوان با مراجعه به تعمیرکار مجرب، آن را بررسی کرد زیرا در برخی موارد امکان تعمیر سنسور نیز وجود دارد و میتوان دوباره از آن استفاده کرد.
سنسور اکسیژن برای اولین بار توسط شرکت بوش ابداع شد و در دهه 60 میلادی توسعه پیدا کرد.
این نوع سنسورها که در سال 1982 ظاهر شدند، در داخل خود یک مدار گرمکن دارند درنتیجه بسیار سریع (طی 30 تا 60 ثانیه) به درجه حرارت عملکرد خود میرسیدند.
سنسور اکسیژن یک قطعه الکترونیکی است که در خودرو میزان اکسیژن موجود در گازهای خروجی اگزوز را بررسی میکند؛ بهعبارتدیگر، این سنسور با اندازهگیری میزان اکسیژن خروجی از اگزوز، مقدار اکسیژن سوخته نشده در فرایند احتراق موتور را مشخص میکند.
پس از انجام این آزمایشها، اگر سنسور قابل تعمیر باشد، در مراکز معتبر میتوان آن را تعمیر کرد اما اگر عمر سنسور تمام شده باشد باید آن را تعویض کرد.
عوارض عدم تعویض سنسور اکسیژن خراب
در خودروهای قدیمی، این سنسور پس از کارکردی بین 50 تا 80 هزار کیلومتر باید تعویض میشد اما در خودروهای جدیدتر این قطعه میتواند تا 160 هزار کیلومتر بدون مشکل کار کند.
همچنین خرابی این قطعه میتواند مصرف سوخت را افزایش دهد و اگر به مدت طولانی خراب شده باشد و آنرا تعویض نکنید در ادامه برای خودرو شما خرابی کاتالیزور خودرو را نیز دنبال خواهد داشت.