این پیشرانه که در کشورمان در سینه پژو 206 تیپ دو قرار گرفت، 75 اسب بخار قدرت و 118 نیوتن متر گشتاور دارد یعنی ارقامی که حتی با وجود گذشت سالها از زمان معرفی موتور TU3، با توجه به حجم این پیشرانه هنوز هم قابلقبول هستند و نیازهای یک هاچبک جمعوجور شهری را کاملاً برآورده میکنند. همچنین یکی دیگر از ویژگیهای مثبت این پیشرانه مصرف سوخت بسیار مناسب آن است. این موتور بهصورت ترکیبی در هر صد کیلومتر 6.3 لیتر بنزین مصرف میکند که حدود 0.3 لیتر از موتور TU5 در خودروی مشابه کمتر است. علاوه بر این، موتور TU3 به دلیل ساختار سادهتر و استفاده از هشت سوپاپ، استهلاک و هزینههای نگهداری کمتری هم نسبت به پیشرانهای مثل TU5 دارد.
این پیشرانه حتی در رقابتهای جام سیتروئن که به شکل مسابقاتی در پیست و رالی در اوایل دهه 90 در بسیاری از کشورهای اروپایی برگزار میشد مورداستفاده قرار گرفت و تواناییهای مسابقهای خود را نشان داد.
موتور TU3 برای اولین بار در سال 1990 بهصورت کاربراتوری در سیتروئن AX و پژو 106 معرفی شد. سپس نسخههای کاربراتوری در سال 1992 جای خود را به نمونههای انژکتوری دادند. موتور TU3 در نسخههای کاربراتوری با کاربراتورهای تک دهنه و دو دهنه 70 تا 80 اسب بخار قدرت تولید میکرد درحالیکه در نسخه انژکتوری در برخی نمونهها قدرت آن حتی به 100 اسب بخار هم رسید. این پیشرانه 1.4 لیتر یا بهطور دقیق 1360 سیسی حجم دارد، قطر سیلندر آن 75 میلیمتر و کورس پیستون آن 77 میلیمتر است. همانطور که اشاره شد، پیشرانه TU3 در نسخههای مختلفی تولید شد اما نسخهای که به ایران آمد، از نوع انژکتوری با نام TU3 JP بود.
بهترین مثال برای این موضوع، پژو 208 است که در تیپ پایه در اروپا با یک پیشرانه 1.2 لیتری سه سیلندر توربو عرضه میشود که 75 اسب بخار قدرت و 118 نیوتن متر گشتاور دارد یعنی دقیقاً مشابه خروجی موتور TU3؛ بنابراین، عرضه 207 با موتور TU3 را میتوان اقدام مثبتی تلقی کرد که مطابق با رویه جهانی بوده و یک هاچبک کممصرف و کماستهلاک را در اختیار کسانی قرار میدهد که خواهان یک هاچبک کمهزینه برای ترددهای شهری هستند.
